จอมยุทธ์เจ้าเสน่ห์
......................
ข้าเติบโตมาจากครอบครัวที่อยู่ได้ด้วยผลประโยชน์ตอบแทน ในวัยที่อยากรู้อยากเห็นเผอิญได้เจอกับหนังสือนิยายจัดว่าระดับลามกที่ซุกซ่อนอยู่ตามชั้นหนังสือของพ่อแม่ ข้าตื่นเต้นกับมันมาก และได้รู้จักกับเซ็กซ์ตั้งแต่วัยรุ่น จะว่าไปก็เป็นวัยที่อันตรายสุดๆ เพราะถ้ามีโอกาสให้ลอง ร้อยเปอร์เซ็นต์ที่เรื่องไม่ดีต่างๆจะตามมา
แต่ในเวลาช่วงเดียวกันที่ข้าพบหนังสือที่ทรงคุณค่าที่สุดในชีวิต เรื่องสนุกเพียงเรื่องเดียวในกลุ่มหนังสือนิยายในห้องสมุดของโรงเรียนหญิงล้วน
...ฤทธิ์มีดสั้น
พระเจ้า... หลังจากอ่านเรื่องนี้แล้ว เรื่องอื่นๆช่างไร้รสชาติอย่างสิ้นเชิง แต่หนังสือเรื่องนี้ถ้าไม่มีพื้นฐานของความรู้เกี่ยวกับความรักความใคร่ ความไม่ดีแท้สมบูรณ์ของมนุษย์ และความอยุติธรรมในโลกก็จะเข้าใจมันยากสักหน่อย ....ในวัย 14-15 ข้าเข้าใจอย่างซาบซึ้ง
โลกแห่งความเพ้อฝันของข้าก็เริ่มจากตอนนั้นด้วย ...ผู้ชายที่รูปงาม ..ดี..เก่ง... และมีเสน่ห์
เป็นเพราะลี้คิมฮวงแท้ๆเชียว
ในโลกของความจริงข้าตามหาพวกเขาอยู่นาน จนคิดว่าพบผู้ชายที่ใกล้เคียง... แต่ไม่มี
ในความเป็นจริง ..ไม่มีหรอกที่จะมีผู้ชายแบบนั้น
ผู้ชายดี..มักจะไร้เสน่ห์ไม่น่าสนใจ
ดังนั้นจึงต้องฝันกันต่อไป ฝันถึง ลี้คิมฮวง ชอลิ้วเฮียง เซียวจับอิดนึ้ง โป้วอั้งเสาะ เอี๊ยบไค ฯลฯ
หนังจีนกำลังภายใน-การ์ตูนญี่ปุ่น
……………
ข้ากลายเป็นคนที่ไม่สามารถอ่านนิยายไทยๆไปได้ด้วยเหตุอันใดข้าไม่อยากนึก ในชีวิตข้ามีเพียงไม่กี่เรื่องที่อ่านแล้วชื่นชมกับมัน
ข้างหลังภาพ
ฟ้าจรดทราย
ปุลากง
สุดท้าย รู้ตัวว่าชอบแต่นิยายรักแนวแฟนตาซี
กำลังภายในก็เป็นการต่อสู้แนวแฟนตาซีอย่างแรกที่ได้อ่านมา
เวลาผ่านไป ข้าไม่ได้อ่านนิยายจีนกำลังภายในอีกเพราะร้านที่ให้เช่าปิดตัวลง เพราะเป็นยุคของการ์ตูนญี่ปุ่น แต่ก็ยังมีหนังและหนังชุดไว้ให้เชยชมอีกมากมายซึ่งข้ากลับไม่อาจได้ดูเพราะปัญหาทางบ้าน
ช่วงหนึ่งของชีวิตจึงได้แต่อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเป็นหลัก
และการ์ตูนญี่ปุ่นที่ข้าอ่านมาตั้งแต่เริ่มเข้ามาในเมืองไทยแรกๆ จนกลายเป็นของสามัญประจำบ้านไปแล้วนั้น ระยะแรกๆก็เป็นรักหวานๆ กับพวกนักกีฬาหรือนักสู้ แต่ระยะหลังๆ เทรนด์ของการ์ตูนออกไปในแนวพิศวาสขาดสติ ซะด้วย
นิยายกำลังภายในและหนังจีนในยุค 2000 ไม่ค่อยจะเจอพวกจอมยุทธ์รักชาติมากนัก ยกเว้นเรื่องเก่าเอามาเล่าใหม่ ที่เห็นเป็นส่วนใหญ่ก็คือพวกงมงายในรักและเซ็กซ์ ก็มันเป็นเทรนของยุคปัจจุบันโดยรวมอ้ะนะ
สำหรับข้าก็เลยมีตัวละครดีๆเข้ามาในความฝันของข้าเพิ่มมากขึ้น แต่ตัวละครแสบๆกลับมีอิทธิพลต่อข้ายิ่งกว่า อย่างว่า… ผู้ชายดีไม่ค่อยมีเสน่ห์ และข้าชอบเสียด้วย …ไอ้เจ้าเสน่ห์ทางเพศเนี่ย

ข้าไม่รู้ว่ารักยืนยาวแค่ไหน แต่สิ่งที่ถูกมองว่าไม่ดีซึ่งก็คือเซ็กซ์นั้นที่จริงมีประโยชน์อยู่ไม่น้อยถ้าหากรู้จักใช้มันดีๆ ข้าคิดว่ามันช่วยให้ระดับฮอร์โมนในตัวข้าเป็นปกติ ข้ามีชีวิตชีวา และยังมีผิวพรรณดี
อึ้ม... แก่น้อยกว่าเพื่อนในวัยเดียวกัน
ข้าสนุกกับความฝันเหล่านั้น และยิ่งกว่านั้น ข้ามีตัวละครของข้าเอง !
แม้ว่ามันจะส่วนตัวมากๆ แต่ก็อึดอัดจังที่จะเก็บมันไว้ในใจ อืมม์.. ในเน็ต มีคนเยอะแยะที่คิดอย่างข้า
จอมยุทธ์รูปงามของข้าจะได้มีชีวิตในเน็ต!
และช่วยไม่ได้ที่สุดหล่อเหล่านี้จะวุ่นวายอยู่กับเรื่องเซ็กซ์ ...โฮ่ะๆๆ
เรื่องที่ข้าเขียน ข้าอุทิศแด่... จอมยุทธ์รูปงาม เก่ง..และมีเสน่ห์ทางเพศ
นั่นต้องยกไว้ให้ชอลิ้วเฮียงแล้วละสิ
ต้องไม่เพียงแค่หนึ่ง
.....................
ชายหนุ่มในวงล้อมของหญิงสาว กลายเป็นสภาพความจริงในปัจจุบัน ที่ดูเหมือนว่ามีผู้ชายที่พึงเชยเหลืออยู่เพียงหยิบมือเดียว ทั้งที่ตามทะเบียนราษฎร์ส่วนใหญ่แล้วอัตราการเกิดของเด็กชายต่อเด็กหญิงนั้นพอๆกัน (ไม่นับรวมประเทศใหญ่ที่ผู้เป็นพ่อแม่เลือกที่จะให้มีเพียงลูกชายเพราะถูกบังคับให้มีลูกได้เพียงคนเดียว)
มีการ์ตูน นิยาย และหนังจำนวนไม่น้อยที่ฝ่าอิทธิพลของกรอบสังคมแห่งผัวเดียวเมียเดียวไปนานแล้ว
สำหรับข้า ตัวละครนั้นไม่ใช่บุคคลจริงอยู่แล้ว และยิ่งสร้างไอ้ที่เป็นสุดหล่อสุดสวยมาได้สักคน ข้าไม่อาจหักใจให้อยู่ในครอบครองของใครคนใดคนหนึ่งเพียงคนเดียวได้เลย
............บุปผาลอยเลื่อนเกลื่อนธารา ข้าเพียรช้อนมาได้เพียงหนึ่ง ที่เหลือต้องจำใจจากลา....
น่าเสียดายๆ ถ้าชายหนุ่มของข้าจะถูกครอบครองด้วยสตรีเพียงหนึ่งเดียว..
นี่ก็ต้องโทษ ชอลิ้วเฮียง อีกนะแหละ เป็นเพราะท่านแท้ๆ เชียว ที่มีบาทบริจาริกา รอบๆกายแต่ไม่รู้จักทำอะไรที่มันหวือหวา นางทั้งหลายก็คงจะเหี่ยวแห้งโรยราไปทุกวันโดยที่ทั้งชีวิตจับต้องได้แต่มือของหนุ่ม …..เฮ้อ
ตัวละครของข้า...ผู้ชายเอเซีย ผมยาว..........................
ผู้ชายในสเป็คของข้า..คนอ่านนิยายจีนกำลังภายใน หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น จนบัดนี้มีอนิเมชั่นมากมาย และหนังจีนกำลังภายในชนิดทุ่มทุนสร้าง คงไม่พ้นผู้ชายผมยาวในชุดย้อนยุค
ข้าฝันถึงคนแบบนี้ทุกคืน และไม่พบว่าข้าสนใจฝรั่ง.... แต่กลับกลายเป็นว่าผมสีเงิน สีทอง หรือสีแดงของพวกฝรั่งกลับมาปนในคาแรคเตอร์ของตัวละครที่โด่งดังทั้งหลาย

ข้าหลงรักผมสีเงินของอินุยาฉะและเส็ตโชมารู ดังนั้นข้าจึงปลื้มมากที่ตัวเอกของหนังเกาหลี The duelist ปรากฎตัวตอนแรกด้วยการใส่ผมปลอมสีเงิน และหน้ากากปีศาจ
มีภาพสวยๆจากกลุ่มนัก CG ระดับเทพ เช่น Feimo มีภาพชายหนุ่มผมสีเงินเยอะเลย สวยอะไรขนาดนั้น (ข้าน่ะชื่นชมเฉพาะผม รูปร่างกะเสื้อผ้า... แต่หน้าหวานเกินไปอ้ะนะ ทำไงได้ เทพเจ้าแห่งแนวY นี่นา)
เอ่อ.. ผมสีฟ้าของเจ้าเมฆ ในฟงหวินก็สวยนะ
แต่ข้ากลับไม่ถูกใจเล้ยกับผมสีทองเลยไม่เข้าใจที่พวกญี่ปุ่นทำไมจึงชอบมันมาก
ผู้ชายของข้า ผมดำนั่นละดีแล้ว
ผมสีน้ำตาลของพระเอกกาโร่ก็ยังโอเคนะ
ที่พร่ำเพ้อมาทั้งหมดนี่ก็อีกนะแหละ แค่โฆษณาหนัง……