วันพุธที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2552

ท่านซามูไร...รู้สึงไงบ้าง




หนังเก่าที่กลับมาดูใหม่ อาซูมิภาคแรก นางเอกสวยและมีวัยรุ่นเท่ๆเยอะแยะ ส่วนเนื้อเรื่องน่ะ ข้าน้อยไม่ได้ชอบเลย แค่เริ่มต้นมันก็ไม่มีเหตุผลเพียงพอที่ให้เพื่อนๆจับคู่ฆ่ากันเอง


เอาล่ะ..ข้าน้อยไม่ได้มาอัพบล็อกเพื่อวิจารณ์หนังเพียงแต่มันมีอยู่ฉากหนึ่งที่สะกิดต่อมลามกของข้าน้อย



เป็นฉากที่ซามูไรชุดขาวเดินฝ่าฝูงทรชนเข้าค่าย อะเหอๆ...มีมือที่ไม่กลัวตายจับไปที่เป้าของเจ้าชุดขาวคนนี้






ข้าน้อยเพียงอยากรู้ว่านักแสดงเคยถูกสัมภาสน์ไหมว่าตอนโดนจับเป้าแบบนั้นรู้สึกยังไง โฮะ โฮะ โฮะ...

วันอังคารที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

นิดๆหน่อยๆกับ Bleach

ช่วงนี้ไม่ได้แต่งนิยายเพิ่มเพราะไม่มีอารมณ์พอดีมีโอกาสซื้อการ์ตูนชุดมาดู ก็ล่าช้าอย่างเคย.. หนังที่ชาวบ้านเขาดูไปแล้วเป็นชาติ เรื่อง Bleach นี่ไง (เทพมรณะ-อันที่จริงเป็นยมทูตซะมากกว่า) ปี 1-5 กะว่าจะดูแค่นั้นเพราะเรื่องนี้มันฮิตมันเลยจบไม่ลง (ถึงปี 7 แล้วด้วย) ก็ไปอ่านในบล้อกคนช่างสังเกตรายนึง ตั้งข้อสังเกตไว้ว่า เจ้าเรื่องนี้มันกำลังถึงจุด “เก่งขึ้นกันไปเก่งขึ้นกันมา” ข้าน่ะชอบใจคารมนี่จริงๆและเข้าใจเพราะมีประสบการณ์จากซามูไรดีปเปอร์-เคียวมาแล้วอ้ะนะ ไอ้คอนเซ็ปเพื่อพวกพ้องผองเพื่อนข้ายอมตายแทนได้ แล้วพวกผู้ร้ายส่วนใหญ่พระเอกมันจับทำเพื่อนหมด คนทุกคนเป็นคนดี ฯลฯ เหมือนกันเลยแต่บลีชเนี่ยมีมุขตลกเยอะดี ข้าชอบเป็นพิเศษก็ตรงเนี๊ยะ และมุขตลกเกี่ยวกับสาวทรงตู้มๆก็น่ารักดีซะด้วย อย่างเช่น ..ใครจะไปคาดคิดว่าพระเอก(อิจิโกะ) จะต้องเจอสาวแก้ผ้าต่อหน้าต่อตาแบบนั้น แล้วเธอก็แก้อย่างไม่อายซะด้วย(5555) ทำไงได้ ก็คุณโยรุอิจิ เธอใช้ร่างแมวดำมานานไปไหนมาไหน(แก้ผ้ามาตลอด)เลยลืมตัวไปหน่อยอีตอนจะคืนร่างเป็นคนเธอเลยไม่รู้สึกเดือดร้อน ต่างจากเจ้าอิจิโกะที่แหกปากซะลั่นห้อง










ว้าว..เรื่องแบบเนี๊ยะคงจะเป็นแรงบันดาลใจได้ไม่น้อยให้กับงานเขียนของข้าน้อย หุหุหุ

วันอาทิตย์ที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2552

นิดๆหน่อยๆกับซามูไร

ข้าเปิดทีวีช่วงเสาร์อาทิตย์ เพื่อจะลองดูหนังเกาหลีเกี่ยวกับพวกโจรซะหน่อย (ฮงกิลดอง) ก่อนจะเจอโจรต้องมาเจอหนังน้ำเน่าโคตรเรื่องหนึ่ง น้ำเน่าซะขนาดนี้มิน่าปลาบู่เลยไม่รอด ฮ่ะๆๆ (ก็รู้สึกแย่มากๆอ่ะนะกับหนังที่คนทั่วไปดูกันแบบนี้ มันแสดงความรุนแรงกับเด็กและสตรีได้อย่างโจ่งครึ้มน่าเกลียดมากๆ แล้วนี่จะมีใครสั่งสอนและกำกับไม่ให้เยาวชนเลียนแบบมั่งล่ะ ข้าอยากรู้นักว่ามีพ่อแม่กี่รายที่จะบอกว่าอย่างนี้มันเลวนะลูกอย่าทำ) ... ส่วนฮงกิลดองก็เป็นหนังกำลังภายในเวอร์ชั่นผมสั้นฟันดาบแบบดัดแปลงตามปกติของหนังเกาหลี อิอิ เห็นคนผมยาวแวบๆก็กลายเป็นหนุ่มสวยแบบเกย์ไปซะนี่ ง่า..อดเอาไปชื่นชมเลย บ่นไปงั้นแหละ
เข้าเรื่องดีกว่าเพราะเมื่อคืนเขียนเรื่องอาร์ที่มีตัวเอกเป็นญี่ปุ่นกระมัง ทำให้ตอนเช้าข้าคิดถึงเรื่องของซามูไรขึ้นมา แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการรำของซามูไร (ต้องถือพัดอันหนึ่งด้วย) จากเรื่องเนบุริเคียวชิโร่ มีการรำต่อหน้าไดเมียวและโชกุนรวม 2 ครั้ง ข้ายังไม่ได้อ่านเรื่องอื่นๆว่ามีหรือไม่ นอกจากที่เห็นในเรื่องเนบุริฯ และยังไปเห็นแวบๆในฉากก่อนลุยศึกครั้งสุดท้ายในหนัง The Last Samurai ด้วย ข้าน่ะเกิดความสนใจอยากหาคำตอบมาพักนึงแล้วว่าจริงๆมันเป็นอย่างไร ซามูไรชั้นสูง(รับใช้ราชสำนัก) ต้องรำเป็นใช่หรือไม่ ยังมีเรื่องการรำกระบี่ในหมู่ขุนศึกของจีนโบราณ ในเรื่องสามก๊กน่ะมีให้ดูตอนคุณจิวยี่หลอกคุณจิวท่าย คุณโจโฉและคุณเล่าปี่ก็เคยรำกระบี่ นัยว่าเป็นสิ่งหนึ่งที่พวกคนในราชสำนักต้องเป็นกันทุกคน? เป็นศิลปะการต่อสู้ที่รวมความงามไว้ด้วยกันสินะ
กลับมาที่การ์ตูนเกี่ยวกับซามูไรอีกที เพราะเรื่องเนบุริฯ เป็นเรื่องที่ข้าโปรดปราณนอกจากจะโชว์ฝีมือของสุดยอดซามูไรแล้วยังมีแง่มุมหลากหลายเกี่ยวกับวิถีชีวิตซามูไร ลายเส้นสวยและทรงพลัง ข้าหามาเก็บไว้ถึงสองชุดหลังจากเช่ามาอ่านจนจบ (เอ่อ ไม่รู้ทำไมต้องเก็บถึงสองชุดด้วยฟะ) เรื่องของซามูไรโบราณที่ข้าตามอ่านอยู่พักใหญ่ก็มีเรื่องวากะบอนด์ ซามูไรพเนจร(ซามูไรเอ็กซ์) และเคียวนัยน์ตายักษ์ ไม่ต้องกล่าวถึงความโด่งดังของสามเรื่องหลังนี่หรอก เขาเขียนชมกันจนเต็มไปหมดแล้ว วากะบอนด์นี่น่ะข้าซื้อเก็บแต่เป็นเรื่องแปลซึ่งก็คือต้นฉบับของการ์ตูนนี่เอง เป็นนิยายพิมพ์ครั้งที่ 9 ชื่อมูซาชิ (คุณมินาโมโต้ มูซาชิ) ฉบับท่าพระจันทร์ คิดว่าการอ่านจะได้อรรถรสครบเครื่องมากกว่าอ่ะนะ เพราะนิยายเรื่องนี้มีความละเอียดอ่อนอยู่มากมายซะด้วย ดูมาหลายเรื่องที่มีอยู่ในร้านการ์ตูนเช่าส่วนใหญ่เป็นพวกอิงประวัติศาสตร์แนวนักรบยุคขุนศึก (ขุนนางครองเมืองอ้ะนะที่มีไดเมียวเพียบ และหนึ่งโชกุนเท่านั้น) รบกันเลือดกระจาย และเป็นแนวความรักพวกพ้องเป็นหลักขาดความหลากหลาย ทำไงได้ มันอินเทร็นด์ซะด้วย (เรื่อง ฤทธิ์ดาบไร้ปราณี เลือดท่วมมากที่สุด...อูย.. หยดหยอง) อยากอ่านเรื่องแบบเนบุริฯ มากกว่า
อนึ่งศิลปะการต่อสู้ที่ใช้ดาบเนี่ย ปัจจุบันคนญี่ปุ่นยังอนุรักษ์ไว้ดี(เค็นโด้) มีโรงฝึกมีแข่งชิงแชมป์ ทั้งระดับโรงเรียน ระดับภาค และสูงสุดคือระดับประเทศ (ดูจากเรื่องมูซาชิ เจ้าหนูเค็นโด้อ่ะนะ) น่าเสียดายที่ดาบสองมือ กระบี่กระบองที่เท่ๆของไทยเรากลับไม่มีการทำอย่างนั้นบ้าง น่าเสียดายๆ

นั่นเป็นเรื่องอย่างแรกที่เกี่ยวกับซามูไรในเช้านั้น ส่วนเรื่องที่สองที่ข้าคิดถึงก็คือตัวละคร (แน่นอนที่สุดเป็นผู้ชาย) หลายๆเรื่องมีความพ้องกันอยู่ว่าจะต้องมีนักดาบรูปงามร่างบางที่เก่งฉกาจ ในเรื่องเนบุริ มี ชิราโทริ ชูเซน วากะบอนมี โยชิโอกะ เซจูโร่ และคนอื่นๆ เคียวนัยน์ตายักษ์มีเยอะจนขี้เกียจจะบรรยาย ตัวซามูไรพเนจร(ฮิมูระ เคนชิน)เองก็เป็นคนร่างบาง และเรื่องฤทธิ์ดาบไร้ปราณี มีตัวเอกฝ่ายตรงข้ามคือ อะโนสึ คาเงฮิสะ ทั้งเรื่องมีมันหล่ออยู่คนเดียวอีกตะหาก เรื่องสุดท้ายคือ โตโด ชูร่า ที่ตอนเป็นเด็กน่ารักมากๆ โตขึ้นก็หล่อด้วย จุดจบของพวกนี้หรือ ชูเซนน่ะทำให้พวกเนบุริปวดหัวมากๆเจ็บตัวกันระนาว ครั้นพระเอกจะฟันหมอนี่ทิ้งซะตั้งแต่แรกคงไม่ทำให้ต้องเป็นเรื่องถึงขนาดนี้หรอก จบลงโดยการสยบหมอนี่ได้อย่างน่าประทับใจนี่สิ ชอบที่สุดเลย เซจูโร่จบลงโดยการเสียแขนและความเป็นซามูไรไม่เหลือความประทับใจให้ใครเลยแต่กลับมีส่วนที่ทำให้มูซาชิกลับไปคิดทบทวนอะไรบางอย่างได้ อะโนสึเริ่มต้นเป็นผู้ร้ายที่มีความมุ่งมั่นจะเปลี่ยนแปลงระบบ แต่วิธีของเขาหักดิบสุดๆ จนเป็นเรื่องเมื่อไปฆ่าพ่อแม่นางเอกเข้า ยังไม่รู้ว่าจุดจบจะเป็นอย่างไร เพราะเมื่อพ้นเล่ม 20 แล้วหนังสือออกช้ามากๆ และข้ายังไม่อยากตาม สุดท้ายคือโตโด ชูร่า เด็กอัจฉริยะที่แบกรับภาระของพ่อซึ่งเป็นผู้พ่ายแพ้ เขาก็พ่ายแพ้เช่นกัน สุดท้ายเลิกวิถีเค็นโด้ซึ่งที่จริงเขาไม่ได้รักมุ่งหน้าสู่มหาวิทยาลัยแพทย์ มูซาชิเรื่องนี้ข้าชอบมากเช่นกันจนต้องเก็บไว้หนึ่งชุด เฮ้อ....กระดาษเหลืองหมดแล้ว ของใหม่ยังไม่เห็นซักที

แถมท้าย-ปกในสวยๆ ของเนบุริ ถ้าเป็นภาพสีจะดีขนาดไหนกันนะ

วันจันทร์ที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2552

X, R - Animes – Movies

X, R - Animes – Movies
คิดว่าคงมีคนที่คิดอย่างข้า คนที่ชอบดูและสะสมหนังประเภทนี้ และคิดว่ามีเรื่องอะไรที่ชอบ จนอยากจัดอันดับให้มันบ้าง.....
หนังอาร์เป็นอะไรที่ข้ามีความรู้น้อยมาก แต่ก็มีเก็บไว้หลายเรื่องเหมือนกันทั้งของฝรั่งและเอเซีย
White palace, Secretary, Wild orchid, The lover และ ...
และอยากบอกว่าพระเอกสุดโปรดของข้าก็หมอนี่ไง James Spader ใน white palace และ Secretary เรื่องอื่นๆข้าไม่อาจทราบได้ ส่วนแม่นาง Sheryl Fenn ก็คือสุดสวยของข้าใน Two moon junction เธอเล่นอีกเรื่องที่ไม่สามารถจำชื่อภาษาอังกฤษได้ ชื่อไทยว่า ลองรักทำไมมันไม่ใช่คน อยากได้แต่ไม่มีทั้งคู่(หนัง)
ถ้าไม่กล่าวถึงหนังอาร์บรมคลาสสิคอย่าง Lady Chatteley’s Lover และ Emmanuel ซะเลยก็ไม่ดีกลัวผู้คนจะคิดว่าข้าเด็ก ง่าดูหมดแล้ว เพลงเพราะด้วยเรื่องหลังน่ะ สำหรับข้าแล้วอ้ะนะมันสุดคลาสสิคจริงแต่ก็พ้นยุคไปหน่อยเลยไม่คิดซื้อเก็บ
เป็นที่รู้กันว่าหนังอาร์น่ะ ต้องมีเรื่องเป็นหลัก เน้นคนแสดง และฉากเนื้อหนังมังสาสวยๆ ข้าจึงชอบของฝรั่งมากกว่า ส่วนโซนเอเซียก็มีของจีนที่มีมากมายกับของญี่ปุ่นมีแปลไทยด้วย เสียอย่างเดียวถูกเซ็นเซอร์กับตัดซะหมดมู้ด ...เฮ้อ.. โดยเฉพาะกลุ่มหนังปีศาจสาวทั้งหลาย (พิสวาทดอกเหมย อาบรักกระบี่คม โอม..เนื้อหนังมังผี – โปเยโปโลเย ฯลฯ)
ของฝรั่งนะถ้าได้ต้นฉบับมาไม่มีพากย์ไทยก็ยังพอฟังออกเลยยังคงสถานะขวัญใจอยู่ได้ ส่วนของเกาหลี ไม่ตัด ไม่เซ็นเซอร์แฮะ ...แต่ทว่าส่วนใหญ่อยู่ในความมืดมนจบด้วยความตาย ข้าเคยไปยืนที่แผงหนังตรงเซ็นจูรี่ ถ้าเจ้าของบู้ธว่ามีมั๊ยไอ้ที่มันจบดีๆ ไม่บีบคอนางเอกตาย (La Belle) พระเอกไม่ตาย (Ardor) ไม่หลอน (จิต..อะไรสักอย่างขี้เกียดจำ) เขาก็ให้มา 2 เรื่อง แค่เจอกันชอบกันแล้วแยกกันไปเฉยๆ พอไหว Sweet sex & love (รักนี้ไม่มียั้ง) ความจริงหนังญี่ปุ่นมีเรื่องอาร์เยอะแยะ แต่ไม่ค่อยติดใจ ไอ้ที่ติดใจก็เป็นภาษาญี่ปุ่นจำชื่อไม่ได้ซะอีก และหนังมันก็สั้นๆ ไม่ค่อยมีเรื่องที่เป็นสาระ
ทั้งนี้ข้าจะไม่พูดถึงฉากอาร์ในหนังที่มีมากมายมหาศาลจนมีผู้ตัดมารวมขายได้ 5 แผ่น DVD
ส่วนหนังเอ็กซ์ ข้าไม่เก็บทั้งเรื่องแต่เก็บเป็นตอนๆ และต้องมาตัดเก็บด้วยตนเองอ่ะนะ คือว่ามันเป็นหนังทำขึ้นเพื่อสนองตัณหาโดยเฉพาะ ดังนั้นจึงมีครบทุกอย่างยกเว้นพล็อตเรื่องดีๆ ที่ว่ามีทุกอย่างก็คือ action ซึ่งมีหลายอย่างที่ข้าไม่ชอบซะด้วย คนเราชอบต่างกันข้าชอบแบบนี้ อีกคนชอบแบบนั้น แต่ในฐานะผู้หญิงเราเห็นตรงกันว่าหลายอย่างมันน่าอ้วกมากกว่าน่าหื่น อืมม์... ก็เลยมีสาวกขอรับเรื่องสะสม (edited) ไปดูหลายคน แต่ก็มีเหมือนกันนะที่มันดีทั้งคนแสดง แสงสีและเพลงประกอบ เป็นหนังมาจากค่าย playgirl TV ทำไว้ให้ผู้หญิงดู ผู้ชายหล่อ หุ่นดีหน้าอกหน้าท้องนับได้ 6 แพ็ก ความเป็นชายก็หล่อพอๆกับเจ้าของ แบบนี้ค่อยน่าเก็บ แต่ถ้าจะพูดถึงความรู้สึกที่หนังทำให้เกิด ข้าว่างั้นๆพอๆกับหนังอาร์น่ะแหละ ....ดูเพื่อความสวยงาม ไม่ได้ทำให้หื่นขึ้นมาเลย
และแล้วข้าก็มาเจออนิเมะของญี่ปุ่น ที่ว่ากันว่าในตอนนี้มีอะนิเมะเอ็กซ์ (hentai) เป็นพันๆเรื่องแล้วมั๊ง ดูไปแล้วก็อดพูดกับญาติสนิทที่เอาเรื่องมาฝากไม่ได้ว่า ทำไมบางเรื่องมันมีเป็นซีรี่ย์เลยฟะ และเรื่องก็ไม่ได้ห่วยซะด้วยสิ นึกเสียดายว่าฟังภาษาญี่ปุ่นไม่รู้เรื่อง(รู้จักแค่คำพื้นฐาน) เลยไม่สามารถเข้าใจเหตุผลบางอย่างของเรื่องได้ แถมชื่อเรื่องก็อ่านไม่ออกอีกต่างหาก
แต่เจ้าพวกนี้เองที่ข้าอยากจะจัดอันดับให้ ก็อย่างแรกมันวาดรูปร่างคนได้ดี แอ็คชั่นเจ๋ง เรื่องก็สนุก ดูๆไปทั้งสนุกทั้งหื่นผิดกับหนังเอ็กซ์ทั้งหลาย แหมๆตื่นเต้นๆรอคอยให้ถึงฉากอย่างว่าเร็วๆ แต่ก็มีบางเรื่องที่พูดกันยาวเหลือเกิน
ที่ข้าสามารถเอามาจัดอันดับได้ก็เป็นเรื่องที่มีชื่อภาษาอังกฤษ ก็มี
Words worth (hentai) เรื่องนี้วาดดีสีสวยเรื่องเข้มและครบเครื่องไม่ว่าจะสมยอม ข่มขืน monsters และ tentacles ยอดจริงๆยกให้เป็นเบอร์หนึ่ง ได้ดู 7 ตอน ไม่ทราบว่าจริงๆจะมีมากกว่านี้หรือไม่ มันบอกว่า original game by ELF ถึงว่าทำไมมันสนุกนัก
Viper – GTS เรื่องนี้นางเอกน่ารักและเซ็กซี่มาก เป็นเรื่องเกี่ยวกับสาวปีศาจพี่น้องสามคน ที่ถูกเรียกหาโดยพ่อมดใส่แว่นผู้ชายร่างเล็กที่มีช้างน้อยอันเบ้อเริ่ม พวดเธอเจอปัญหาคอนฟลิกกับกลุ่มเทวดา ผู้มีร่างเป็นหญิงสาวแต่มีช้างน้อยด้วย เรื่องนี้รบกันมันส์จนเฉอะแฉะ ..เฮ้อ ไม่รู้ว่าคนคิดพล็อตมันคิดได้ไง แต่ข้าก็ไม่รังเกียจนะให้เป็นนัมเบอร์ทูซะเลย ...โฮะโฮะ
Septem Charm (Angel Kiss) ถ้าไม่มีฉากอย่างว่าก็เหมือนกับอนิเมะวัยรุ่นหวานแหว๋วทั่วไป เรื่องมันน่ารักตรงที่มีผู้ชาย (เดิมเป็นสัตว์สีชมพูหูยาวๆ) เป็นผู้ส่งพลังด้วยการจุ๊บ - kiss ให้สาวน้อยแปลงร่างกลายเป็นนักสู้ในชุดหวานแหว๋ว แต่เจ้าหนุ่มเนี่ยพลาดท่าให้ผู้ร้ายสาวๆขึ้นคร่อมเป็นประจำ เฮ้อ... อะไรจะเสน่ห์แรงปานนั้น เรื่องนี้เพลงจบดีซะด้วยน่าเอาไปทำริงโทน
Angel blade, Twin Angel พล็อตส่วนใหญ่จะไม่พ้นนักสู้สาวที่มักจะพลาดท่าให้เขาจับขืนใจ ไม่ว่าจะเป็นนักสู้ในชุดเกราะ หรือมิโกะอย่างในเรื่องท้ายสุด
ปกติข้าไม่ใช่คนที่ติดซีรี่ย์ งานนี้เล่นเอาข้าติดใจซะแล้ว ขอเอาใจช่วยให้มีหลายๆตอนนะ สู้ๆเค้านะสาวน้อยทั้งหลาย (สู้จนผ้ากระจายทั้งเรื่อง....หุหุหุ)
ภาพสวยๆของเชอร์ริล เฟนน์ ได้จาก www.thefakelife.com


















วันอังคารที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เอกสารเก่าหมายเลขสอง

สามก๊ก
...........
ข้ารักชอบเรื่องนี้มายาวนานตั้งแต่ตอนที่สามก๊กออกอากาศที่ช่อง 11 จบไปแล้ว (ก็ยังพอจะจำเหล่าจอมยุทธ์... เอ๊ยไม่ใช่ ..เหล่าขุนศึกได้ไม่น้อย) จนถึงปัจจุบันก็ยังติดตามอ่านหงสาจอมราชันย์ที่นานๆจะออกมาสักเล่ม แต่ไม่มีโอกาสเข้าไปดูความเคลื่อนไหวในเน็ตจนเมื่อที่ทำงานหาสายแลนมาให้ การท่องเน็ตในช่วงแรกของข้าจึงมุ่งมั่นไปที่เรื่องสามก๊กเป็นหลัก ตื่นตาตื่นใจมากที่เรื่องนี้เป็นอะไรๆที่ใครๆต้องพูดถึง ก็เพราะ PlayStation 2 (Dynasty Worriers) นี่เองที่ทำให้กระแสของสามก๊กกลับมาคึกคัก ข้าก็พลอยตื่นเต้นยินดีกับเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย ดีใจที่มีผู้ฝักใฝ่สามก๊กรุ่นเยาว์เกิดขึ้นมากมาย แถมยังเผื่อแผ่ทั้งภาพและความรู้กันอย่างไม่อั้น แฮ็บรูปสวยๆ จากเหล่าผู้ฝักใฝ่สามก๊กกลายเป็นงานหลักไปพักใหญ่ นอกจากจูล่ง (Zhao Yun) สุดหล่อจากเกมส์ที่พูดถึง ยังมีภาพสวยๆจากเกมส์และอนิเมะประเภทล้อเลียน ที่แม่นางแต่ละรายตู้มๆทั้งน้าน แต่ไม่มีใครจะสวยเท่าสามก๊กเวอร์ชั่นผู้หญิง...ที่ ท่านหนึ่งเอามาโพสต์ให้อย่างสุดแสนจะใจดี ข้าเลยแฮ็บเผื่อเพื่อนผองน้องๆ (ไม่มีพี่ๆ) ในอ๊อฟฟิศ ให้ได้มีความสุขกันถ้วนหน้า เสียดายที่ไม่รู้ว่ามาจากที่ใด เป็นอนิเมะ หรือเพียงวาดเพราะแรงบันดาลใจก็ไม่ทราบ
ข้าให้เต็มสิบโดยไม่ตัดคะแนนท่ายากเลยล่ะ
(ว้าว! เอวแค่นั้น ขาเรียวแค่นั้น แต่ต้องแบกอาวุธมหึมา ไม่พอๆ..ต้องแบกหน้าอกหน้าใจไซ้ส์นั้นด้วย โดยมีท่าฝืนธรรมชาติระดับความยาก 4 เนี่ยนะ Ummm…Oh….)
ภาพสวยสีเจ็บคาแรคเตอร์กับคอสตูมเหลือร้าย คนสมัยนี้ออกแบบสุดยอดดดด....
สมัยของข้าที่การ์ตูนญี่ปุ่นเพิ่งเข้ามาเมืองไทย ลายเส้นสวยๆก็มีมากแต่สีไม่แจ่มเท่าตอนนี้ แบ่งค่ายชายหญิงชัดเจน ข้าว่าการ์ตูนเข้าสู่ยุคพระศรีอาริย์ก่อนคนแน่ๆ เพราะสวยแกร่งพอๆกันทั้งชายหญิง แล้วมันดีหรือไม่ ข้าไม่รู้แฮะ เอาเป็นว่ามีของสวยงามเผื่อแผ่แบบนี้ ขอให้ท่านที่ใจดีมีความสุขยิ่งๆขึ้นเถิ้ดดดด..
จันทร์เจ้าขาท่านคิดว่าไงล่ะ กระต่ายชราๆอย่างข้าลองรำพึงรำพันออกมาดังๆ ให้ท่านฉางเอ๋อที่แสนไกลสังเวชในความอยากหาเรื่อง(บ่น-เพ้อเจ้อ) ของข้า...
(ที่จริงบ่นเมื่อ 11 พย. 51 คล้ายวันเกิดของญาติสนิทที่ไม่ประสบความสำเร็จในการคอนเวิร์ทไฟล์ DAT เป็น ASF ที่สมบูรณ์ poor boy…

วันอาทิตย์ที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

พระรองผู้ร้ายและคนเลว

พระรองที่น่าหลงใหล-ผู้ร้ายที่น่ารัก
................
ไม่ว่าจะเป็นนิยายจีนกำลังภายใน การ์ตูนญี่ปุ่น ตลอดจนซีรี่ย์เกาหลี ข้าพบบรรดาพระรองที่น่าสนใจ มีเสน่ห์น่าหลงใหลหลายคน
เรื่องแรกสำหรับข้า.... ท่านผู้นี้รูปงามสมชื่อดอกไม้ไร้ตำหนิ (ฮวยบ่อข่วย) ข้าหลงรักหมอนี่ยิ่งกว่า เซียวฮื้อยี้(ลูกปลาน้อย) ซึ่งเป็นพระเอกเสียอีก นิสัยก็ดีเสียด้วยและยังเก่งกาจอีกต่างหาก ดีแล้วที่ ทิซิมลั้ง สุดสวยท้ายสุดต้องเลือกหมอนี่ อีกคนที่โด่งดังสุดๆ ก็คุณนักกระบี่เลือดเย็นไซมึ้งชวยเซาะ นั่นไงล่ะ.... เท่ซะ

ยัง..ยังมีอีก ก็เจ้าหนูขนทอง ไป่อี้ถัง นั่นไง มีหนูหล่อๆตอแยแมวจนชาววายจับคู่ให้พระเอกแมว...ซะงั้น
ในเรื่องมุซาชิ(เจ้าหนูเคนโด้) เด็กน้อยหน้าหวานฝีมือฉกาจเมื่อโตแล้วหล่อจัดแบบ ชูร่า ข้าก็เอาใจช่วยไว้ไม่น้อย นักดาบอสูรในเรื่องอินุยาฉะ คุณพี่ชายสุดหล่อเส็ตโชมารูนั่นสาวๆกรี๊ดทั้งเมืองลามไปจนถึงยุโรปเชียวนั่น และต้องพูดถึงซีรีย์เกาหลีรุ่นแรกๆ พ่อหนุ่ม วอนบิน ใน Autumn in my heart ก็ทำให้สาวๆหลงใหลเอาใจช่วยจนลืมพระเอกตัวจริงไปเลยว่าหมอนั่นชื่อว่าอะไร ยังมีอีก ฯลฯ

ที่ว่ามาทั้งหมดนี้ เพื่ออะไร... เอ๋ ไม่รู้แฮะ เพื่อทำคอลเลคชั่นพระรองรูปหล่อ หรือเตรียมการณ์จัดอันดับมั๊ง ไม่แน่อาจมีคนทำกระทู้นี้เป็นเรื่องเป็นราวไปแล้วก็ได้
ข้าเคยเห็นเขาจัดอันดับ 10 สุดยอดตัวละครหนังกำลังภายในเอาไว้ และก็มีคนจัดอันดับ 10 สุดยอดเท่ของญี่ปุ่นแล้ว อ่านแล้วหนุกดี หลายๆตัวละคร ข้าเห็นด้วย (ในใจอ้ะนะ) และก็มีมากที่ข้าไม่รู้จักเลยไม่มีความเห็น แต่คนหนึ่งทำให้ข้าต้องเขียนถึง ก็คือ อาโนซึ คาเงฮิสะ จากเรื่อง Blade of The Immortal หนังสือแนวซามูไรสุดโหด ลายเส้นสายน่าทึ่ง แต่หมอนี่เริ่มมาจากการเป็นผู้ร้ายที่เก่งโคตรๆ แต่กำลังโน้มเอียงไปในแนวทางของกลุ่มตัวเอก ที่ไม่ใช่พระเอกอ้ะนะ เป็นหนึ่งใน 10 สุดยอดเท่ กับเขาด้วย ข้าตามรูปเข้าไปเจอเลยแวะอ่านด้วยความทึ่ง ...จะว่าไป เส็ตโชมารู ก็เปิดตัวด้วยการเป็นผู้ร้ายเช่นกัน ตอนนี้กลายเป็นพระรองไปแล้ว (ตอนจบจะสวยพอหรือเปล่าก็ยังไม่รู้)...

งั้นนี่เลย ต้องมีกระทู้ 10 สุดยอดผู้ร้ายที่น่ารัก กันบ้างล่ะนะ ...อ่า..รึว่ามีแล้วก็ไม่รู้ (ต้องหาเวลาหาข้อมูลดูบ้างซะแล้วจะได้ไม่เซ่อ..

เอ้า....รูปพระรอง.. หนูหล่อๆจากเรื่องเปาบุ้นจิ้น

ดูรูปคุณคาเงฮิสะ ไปด้วยละกัน


ผู้ชายเลว
………..
ได้ดูหนังโป๊จีนเวอร์ชั่นที่ไม่เซ็นเซอร์รู้สึกแช่มชื่นหัวใจขึ้นมาบ้าง น้องๆในออฟฟิศให้เป็น ส.ค.ส. อ้ะนะ Erotic Ghost Story ภาคแรก สาวๆสวยน่ารักดี สามสาวที่จริงก็คือพวกปีศาจจิ้งจอกที่ต้องมาถูกหนุ่มคนหนึ่งล่อลวง-เป็นปีศาจอีกแบบหนึ่ง พี่ใหญ่รูปร่างดี น้องกลางหน้าตาขี้งอนแต่หน้าอกหน้าใจบึ้มมากๆ

ส่วนคนน้องก็น่ารัก นางเอกหนังอาร์ของจีนตอนโน้นหน้าตาสวย (เรื่องนี้เก่ามาก จำพระเอกคนนี้ได้ยังหนุ่มอยู่เลย ตอนที่เล่นหนังอาร์ชุดพิสวาศดอกเหมย-ดอกบัวตะหาก พี่แกก็น่าจะสามสิบอัพแล้ว ดูจากหุ่นที่เปลี่ยนไป๋)
พูดถึงพะเอกบ้างไม่ทราบชื่ออีกเช่นกัน (ในปกหลังซีดีเรื่องพิสวาศดอกเหมย มีสองชื่อ ซึ่งชื่อนี้น่าจะเป็นของตัวแสดงนำชาย Yang Sy-ming) หน้าตาจัดว่าหล่อ หล่อแบบโกงๆ อ้ะนะ
เป็นพระเอกหนังอาร์ที่เข้าท่าเข้าทางที่สุดเท่าที่เคยดูหนังอาร์เอเซียมาหลายๆเรื่อง
ถึงแม้ว่าหนังอาร์เกาหลีรุ่นใหม่มีพระเอกหล่อๆหลายคน เช่น โฮจีโอ (Ho Ji Oh) แต่น้องจีโอ ก็ไม่ใช่นักแสดงหนังอาร์โดยอาชีพอ้ะนะ คงเหมือนๆกับนักแสดงเกาหลีคนอื่นๆที่เล่นหนังอาร์สลับฉาก หรือเกิดในวงการจากหนังอาร์มากกว่า เจ้าหนุ่มที่เป็นดาราประจำของหนังแบบนี้ (มืออาชีพด้านนี้)

และก็ทำให้อดนึกถึงดาราที่เล่นหนัง The lover คู่กับเจน มาร์ช หนุ่ม Tony Leung Ka-fai
เหลียงเจียฮุย คนนี้เล่นหนังจีนกำลังภายในส่วนใหญ่ในบทตลกไร้สาระ แต่เวลาเล่นหนังแบบนี้กลับแสดงอารมณ์ได้อย่างดี เป็นความสามารถที่ถูกเก็บไว้ เพียงเพราะเขาไม่หล่อเลยไม่ได้บทดีๆ หรือไงก็ไม่ทราบ หนังอีกเรื่องที่มีฉากอาร์ที่เขาเล่น คือเรื่อง Lover of the Empress มีรูปให้ดูด้วยนะ เล่นคู่กะใครหว่าจำชื่อม่ายล่าย
จากการเข้าเน็ตเมื่อ 31 มีนาคม 2552 ถึงได้รู้ว่าเขาได้รางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยมในงานออสการ์ฮ่องกงครั้งที่ 25 น่ายินดีๆ (เฮ่อ รู้ช้าไปตั้งหลายปี)

วันศุกร์ที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

การ์ตูนนิยายและหนังโป๊

จอมยุทธ์เจ้าเสน่ห์
......................

ข้าเติบโตมาจากครอบครัวที่อยู่ได้ด้วยผลประโยชน์ตอบแทน ในวัยที่อยากรู้อยากเห็นเผอิญได้เจอกับหนังสือนิยายจัดว่าระดับลามกที่ซุกซ่อนอยู่ตามชั้นหนังสือของพ่อแม่ ข้าตื่นเต้นกับมันมาก และได้รู้จักกับเซ็กซ์ตั้งแต่วัยรุ่น จะว่าไปก็เป็นวัยที่อันตรายสุดๆ เพราะถ้ามีโอกาสให้ลอง ร้อยเปอร์เซ็นต์ที่เรื่องไม่ดีต่างๆจะตามมา

แต่ในเวลาช่วงเดียวกันที่ข้าพบหนังสือที่ทรงคุณค่าที่สุดในชีวิต เรื่องสนุกเพียงเรื่องเดียวในกลุ่มหนังสือนิยายในห้องสมุดของโรงเรียนหญิงล้วน
...ฤทธิ์มีดสั้น
พระเจ้า... หลังจากอ่านเรื่องนี้แล้ว เรื่องอื่นๆช่างไร้รสชาติอย่างสิ้นเชิง แต่หนังสือเรื่องนี้ถ้าไม่มีพื้นฐานของความรู้เกี่ยวกับความรักความใคร่ ความไม่ดีแท้สมบูรณ์ของมนุษย์ และความอยุติธรรมในโลกก็จะเข้าใจมันยากสักหน่อย ....ในวัย 14-15 ข้าเข้าใจอย่างซาบซึ้ง

โลกแห่งความเพ้อฝันของข้าก็เริ่มจากตอนนั้นด้วย ...ผู้ชายที่รูปงาม ..ดี..เก่ง... และมีเสน่ห์
เป็นเพราะลี้คิมฮวงแท้ๆเชียว

ในโลกของความจริงข้าตามหาพวกเขาอยู่นาน จนคิดว่าพบผู้ชายที่ใกล้เคียง... แต่ไม่มี
ในความเป็นจริง ..ไม่มีหรอกที่จะมีผู้ชายแบบนั้น
ผู้ชายดี..มักจะไร้เสน่ห์ไม่น่าสนใจ
ดังนั้นจึงต้องฝันกันต่อไป ฝันถึง ลี้คิมฮวง ชอลิ้วเฮียง เซียวจับอิดนึ้ง โป้วอั้งเสาะ เอี๊ยบไค ฯลฯ

หนังจีนกำลังภายใน-การ์ตูนญี่ปุ่น
……………

ข้ากลายเป็นคนที่ไม่สามารถอ่านนิยายไทยๆไปได้ด้วยเหตุอันใดข้าไม่อยากนึก ในชีวิตข้ามีเพียงไม่กี่เรื่องที่อ่านแล้วชื่นชมกับมัน
ข้างหลังภาพ
ฟ้าจรดทราย
ปุลากง
สุดท้าย รู้ตัวว่าชอบแต่นิยายรักแนวแฟนตาซี
กำลังภายในก็เป็นการต่อสู้แนวแฟนตาซีอย่างแรกที่ได้อ่านมา

เวลาผ่านไป ข้าไม่ได้อ่านนิยายจีนกำลังภายในอีกเพราะร้านที่ให้เช่าปิดตัวลง เพราะเป็นยุคของการ์ตูนญี่ปุ่น แต่ก็ยังมีหนังและหนังชุดไว้ให้เชยชมอีกมากมายซึ่งข้ากลับไม่อาจได้ดูเพราะปัญหาทางบ้าน

ช่วงหนึ่งของชีวิตจึงได้แต่อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเป็นหลัก
และการ์ตูนญี่ปุ่นที่ข้าอ่านมาตั้งแต่เริ่มเข้ามาในเมืองไทยแรกๆ จนกลายเป็นของสามัญประจำบ้านไปแล้วนั้น ระยะแรกๆก็เป็นรักหวานๆ กับพวกนักกีฬาหรือนักสู้ แต่ระยะหลังๆ เทรนด์ของการ์ตูนออกไปในแนวพิศวาสขาดสติ ซะด้วย

นิยายกำลังภายในและหนังจีนในยุค 2000 ไม่ค่อยจะเจอพวกจอมยุทธ์รักชาติมากนัก ยกเว้นเรื่องเก่าเอามาเล่าใหม่ ที่เห็นเป็นส่วนใหญ่ก็คือพวกงมงายในรักและเซ็กซ์ ก็มันเป็นเทรนของยุคปัจจุบันโดยรวมอ้ะนะ
สำหรับข้าก็เลยมีตัวละครดีๆเข้ามาในความฝันของข้าเพิ่มมากขึ้น แต่ตัวละครแสบๆกลับมีอิทธิพลต่อข้ายิ่งกว่า อย่างว่า… ผู้ชายดีไม่ค่อยมีเสน่ห์ และข้าชอบเสียด้วย …ไอ้เจ้าเสน่ห์ทางเพศเนี่ย

ข้าไม่รู้ว่ารักยืนยาวแค่ไหน แต่สิ่งที่ถูกมองว่าไม่ดีซึ่งก็คือเซ็กซ์นั้นที่จริงมีประโยชน์อยู่ไม่น้อยถ้าหากรู้จักใช้มันดีๆ ข้าคิดว่ามันช่วยให้ระดับฮอร์โมนในตัวข้าเป็นปกติ ข้ามีชีวิตชีวา และยังมีผิวพรรณดี
อึ้ม... แก่น้อยกว่าเพื่อนในวัยเดียวกัน

ข้าสนุกกับความฝันเหล่านั้น และยิ่งกว่านั้น ข้ามีตัวละครของข้าเอง !
แม้ว่ามันจะส่วนตัวมากๆ แต่ก็อึดอัดจังที่จะเก็บมันไว้ในใจ อืมม์.. ในเน็ต มีคนเยอะแยะที่คิดอย่างข้า
จอมยุทธ์รูปงามของข้าจะได้มีชีวิตในเน็ต!
และช่วยไม่ได้ที่สุดหล่อเหล่านี้จะวุ่นวายอยู่กับเรื่องเซ็กซ์ ...โฮ่ะๆๆ
เรื่องที่ข้าเขียน ข้าอุทิศแด่... จอมยุทธ์รูปงาม เก่ง..และมีเสน่ห์ทางเพศ
นั่นต้องยกไว้ให้ชอลิ้วเฮียงแล้วละสิ

ต้องไม่เพียงแค่หนึ่ง
.....................

ชายหนุ่มในวงล้อมของหญิงสาว กลายเป็นสภาพความจริงในปัจจุบัน ที่ดูเหมือนว่ามีผู้ชายที่พึงเชยเหลืออยู่เพียงหยิบมือเดียว ทั้งที่ตามทะเบียนราษฎร์ส่วนใหญ่แล้วอัตราการเกิดของเด็กชายต่อเด็กหญิงนั้นพอๆกัน (ไม่นับรวมประเทศใหญ่ที่ผู้เป็นพ่อแม่เลือกที่จะให้มีเพียงลูกชายเพราะถูกบังคับให้มีลูกได้เพียงคนเดียว)

มีการ์ตูน นิยาย และหนังจำนวนไม่น้อยที่ฝ่าอิทธิพลของกรอบสังคมแห่งผัวเดียวเมียเดียวไปนานแล้ว
สำหรับข้า ตัวละครนั้นไม่ใช่บุคคลจริงอยู่แล้ว และยิ่งสร้างไอ้ที่เป็นสุดหล่อสุดสวยมาได้สักคน ข้าไม่อาจหักใจให้อยู่ในครอบครองของใครคนใดคนหนึ่งเพียงคนเดียวได้เลย
............บุปผาลอยเลื่อนเกลื่อนธารา ข้าเพียรช้อนมาได้เพียงหนึ่ง ที่เหลือต้องจำใจจากลา....
น่าเสียดายๆ ถ้าชายหนุ่มของข้าจะถูกครอบครองด้วยสตรีเพียงหนึ่งเดียว..
นี่ก็ต้องโทษ ชอลิ้วเฮียง อีกนะแหละ เป็นเพราะท่านแท้ๆ เชียว ที่มีบาทบริจาริกา รอบๆกายแต่ไม่รู้จักทำอะไรที่มันหวือหวา นางทั้งหลายก็คงจะเหี่ยวแห้งโรยราไปทุกวันโดยที่ทั้งชีวิตจับต้องได้แต่มือของหนุ่ม …..เฮ้อ

ตัวละครของข้า...ผู้ชายเอเซีย ผมยาว
..........................

ผู้ชายในสเป็คของข้า..คนอ่านนิยายจีนกำลังภายใน หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น จนบัดนี้มีอนิเมชั่นมากมาย และหนังจีนกำลังภายในชนิดทุ่มทุนสร้าง คงไม่พ้นผู้ชายผมยาวในชุดย้อนยุค

ข้าฝันถึงคนแบบนี้ทุกคืน และไม่พบว่าข้าสนใจฝรั่ง.... แต่กลับกลายเป็นว่าผมสีเงิน สีทอง หรือสีแดงของพวกฝรั่งกลับมาปนในคาแรคเตอร์ของตัวละครที่โด่งดังทั้งหลาย
ข้าหลงรักผมสีเงินของอินุยาฉะและเส็ตโชมารู ดังนั้นข้าจึงปลื้มมากที่ตัวเอกของหนังเกาหลี The duelist ปรากฎตัวตอนแรกด้วยการใส่ผมปลอมสีเงิน และหน้ากากปีศาจ
มีภาพสวยๆจากกลุ่มนัก CG ระดับเทพ เช่น Feimo มีภาพชายหนุ่มผมสีเงินเยอะเลย สวยอะไรขนาดนั้น (ข้าน่ะชื่นชมเฉพาะผม รูปร่างกะเสื้อผ้า... แต่หน้าหวานเกินไปอ้ะนะ ทำไงได้ เทพเจ้าแห่งแนวY นี่นา)

เอ่อ.. ผมสีฟ้าของเจ้าเมฆ ในฟงหวินก็สวยนะ
แต่ข้ากลับไม่ถูกใจเล้ยกับผมสีทองเลยไม่เข้าใจที่พวกญี่ปุ่นทำไมจึงชอบมันมาก


ผู้ชายของข้า ผมดำนั่นละดีแล้ว
ผมสีน้ำตาลของพระเอกกาโร่ก็ยังโอเคนะ
ที่พร่ำเพ้อมาทั้งหมดนี่ก็อีกนะแหละ แค่โฆษณาหนัง……