เข้าเรื่องดีกว่าเพราะเมื่อคืนเขียนเรื่องอาร์ที่มีตัวเอกเป็นญี่ปุ่นกระมัง ทำให้ตอนเช้าข้าคิดถึงเรื่องของซามูไรขึ้นมา แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการรำของซามูไร (ต้องถือพัดอันหนึ่งด้วย) จากเรื่องเนบุริเคียวชิโร่ มีการรำต่อหน้าไดเมียวและโชกุนรวม 2 ครั้ง ข้ายังไม่ได้อ่านเรื่องอื่นๆว่ามีหรือไม่ นอกจากที่เห็นในเรื่องเนบุริฯ และยังไปเห็นแวบๆในฉากก่อนลุยศึกครั้งสุดท้ายในหนัง The Last Samurai ด้วย ข้าน่ะเกิดความสนใจอยากหาคำตอบมาพักนึงแล้วว่าจริงๆมันเป็นอย่างไร ซามูไรชั้นสูง(รับใช้ราชสำนัก) ต้องรำเป็นใช่หรือไม่ ยังมีเรื่องการรำกระบี่ในหมู่ขุนศึกของจีนโบราณ ในเรื่องสามก๊กน่ะมีให้ดูตอนคุณจิวยี่หลอกคุณจิวท่าย คุณโจโฉและคุณเล่าปี่ก็เคยรำกระบี่ นัยว่าเป็นสิ่งหนึ่งที่พวกคนในราชสำนักต้องเป็นกันทุกคน? เป็นศิลปะการต่อสู้ที่รวมความงามไว้ด้วยกันสินะ
กลับมาที่การ์ตูนเกี่ยวกับซามูไรอีกที เพราะเรื่องเนบุริฯ เป็นเรื่องที่ข้าโปรดปราณนอกจากจะโชว์ฝีมือของสุดยอดซามูไรแล้วยังมีแง่มุมหลากหลายเกี่ยวกับวิถีชีวิตซามูไร ลายเส้นสวยและทรงพลัง ข้าหามาเก็บไว้ถึงสองชุดหลังจากเช่ามาอ่านจนจบ (เอ่อ ไม่รู้ทำไมต้องเก็บถึงสองชุดด้วยฟะ) เรื่องของซามูไรโบราณที่ข้าตามอ่านอยู่พักใหญ่ก็มีเรื่องวากะบอนด์ ซามูไรพเนจร(ซามูไรเอ็กซ์) และเคียวนัยน์ตายักษ์ ไม่ต้องกล่าวถึงความโด่งดังของสามเรื่องหลังนี่หรอก เขาเขียนชมกันจนเต็มไปหมดแล้ว วากะบอนด์นี่น่ะข้าซื้อเก็บแต่เป็นเรื่องแปลซึ่งก็คือต้นฉบับของการ์ตูนนี่เอง เป็นนิยายพิมพ์ครั้งที่ 9 ชื่อมูซาชิ (คุณมินาโมโต้ มูซาชิ) ฉบับท่าพระจันทร์ คิดว่าการอ่านจะได้อรรถรสครบเครื่องมากกว่าอ่ะนะ เพราะนิยายเรื่องนี้มีความละเอียดอ่อนอยู่มากมายซะด้วย ดูมาหลายเรื่องที่มีอยู่ในร้านการ์ตูนเช่าส่วนใหญ่เป็นพวกอิงประวัติศาสตร์แนวนักรบยุคขุนศึก (ขุนนางครองเมืองอ้ะนะที่มีไดเมียวเพียบ และหนึ่งโชกุนเท่านั้น) รบกันเลือดกระจาย และเป็นแนวความรักพวกพ้องเป็นหลักขาดความหลากหลาย ทำไงได้ มันอินเทร็นด์ซะด้วย (เรื่อง ฤทธิ์ดาบไร้ปราณี เลือดท่วมมากที่สุด...อูย.. หยดหยอง) อยากอ่านเรื่องแบบเนบุริฯ มากกว่าอนึ่งศิลปะการต่อสู้ที่ใช้ดาบเนี่ย ปัจจุบันคนญี่ปุ่นยังอนุรักษ์ไว้ดี(เค็นโด้) มีโรงฝึกมีแข่งชิงแชมป์ ทั้งระดับโรงเรียน ระดับภาค และสูงสุดคือระดับประเทศ (ดูจากเรื่องมูซาชิ เจ้าหนูเค็นโด้อ่ะนะ) น่าเสียดายที่ดาบสองมือ กระบี่กระบองที่เท่ๆของไทยเรากลับไม่มีการทำอย่างนั้นบ้าง น่าเสียดายๆ
นั่นเป็นเรื่องอย่างแรกที่เกี่ยวกับซามูไรในเช้านั้น ส่วนเรื่องที่สองที่ข้าคิดถึงก็คือตัวละคร (แน่นอนที่สุดเป็นผู้ชาย) หลายๆเรื่องมีความพ้องกันอยู่ว่าจะต้องมีนักดาบรูปงามร่างบางที่เก่งฉกาจ ในเรื่องเนบุริ มี ชิราโทริ ชูเซน วากะบอนมี โยชิโอกะ เซจูโร่ และคนอื่นๆ เคียวนัยน์ตายักษ์มีเยอะจนขี้เกียจจะบรรยาย ตัวซามูไรพเนจร(ฮิมูระ เคนชิน)เองก็เป็นคนร่างบาง และเรื่องฤทธิ์ดาบไร้ปราณี มีตัวเอกฝ่ายตรงข้ามคือ อะโนสึ คาเงฮิสะ ทั้งเรื่องมีมันหล่ออยู่คนเดียวอีกตะหาก เรื่องสุดท้ายคือ โตโด ชูร่า ที่ตอนเป็นเด็กน่ารักมากๆ โตขึ้นก็หล่อด้วย จุดจบของพวกนี้หรือ ชูเซนน่ะทำให้พวกเนบุริปวดหัวมากๆเจ็บตัวกันระนาว ครั้นพระเอกจะฟันหมอนี่ทิ้งซะตั้งแต่แรกคงไม่ทำให้ต้องเป็นเรื่องถึงขนาดนี้หรอก จบลงโดยการสยบหมอนี่ได้อย่างน่าประทับใจนี่สิ ชอบที่สุดเลย เซจูโร่จบลงโดยการเสียแขนและความเป็นซามูไรไม่เหลือความประทับใจให้ใครเลยแต่กลับมีส่วนที่ทำให้มูซาชิกลับไปคิดทบทวนอะไรบางอย่างได้ อะโนสึเริ่มต้นเป็นผู้ร้ายที่มีความมุ่งมั่นจะเปลี่ยนแปลงระบบ แต่วิธีของเขาหักดิบสุดๆ จนเป็นเรื่องเมื่อไปฆ่าพ่อแม่นางเอกเข้า ยังไม่รู้ว่าจุดจบจะเป็นอย่างไร เพราะเมื่อพ้นเล่ม 20 แล้วหนังสือออกช้ามากๆ และข้ายังไม่อยากตาม สุดท้ายคือโตโด ชูร่า เด็กอัจฉริยะที่แบกรับภาระของพ่อซึ่งเป็นผู้พ่ายแพ้ เขาก็พ่ายแพ้เช่นกัน สุดท้ายเลิกวิถีเค็นโด้ซึ่งที่จริงเขาไม่ได้รักมุ่งหน้าสู่มหาวิทยาลัยแพทย์ มูซาชิเรื่องนี้ข้าชอบมากเช่นกันจนต้องเก็บไว้หนึ่งชุด 
เฮ้อ....กระดาษเหลืองหมดแล้ว ของใหม่ยังไม่เห็นซักทีแถมท้าย-ปกในสวยๆ ของเนบุริ ถ้าเป็นภาพสีจะดีขนาดไหนกันนะ
