ช่วงนี้ไม่ได้แต่งนิยายเพิ่มเพราะไม่มีอารมณ์พอดีมีโอกาสซื้อการ์ตูนชุดมาดู ก็ล่าช้าอย่างเคย.. หนังที่ชาวบ้านเขาดูไปแล้วเป็นชาติ เรื่อง Bleach นี่ไง (เทพมรณะ-อันที่จริงเป็นยมทูตซะมากกว่า) ปี 1-5 กะว่าจะดูแค่นั้นเพราะเรื่องนี้มันฮิตมันเลยจบไม่ลง (ถึงปี 7 แล้วด้วย) ก็ไปอ่านในบล้อกคนช่างสังเกตรายนึง ตั้งข้อสังเกตไว้ว่า เจ้าเรื่องนี้มันกำลังถึงจุด “เก่งขึ้นกันไปเก่งขึ้นกันมา” ข้าน่ะชอบใจคารมนี่จริงๆและเข้าใจเพราะมีประสบการณ์จากซามูไรดีปเปอร์-เคียวมาแล้วอ้ะนะ ไอ้คอนเซ็ปเพื่อพวกพ้องผองเพื่อนข้ายอมตายแทนได้ แล้วพวกผู้ร้ายส่วนใหญ่พระเอกมันจับทำเพื่อนหมด คนทุกคนเป็นคนดี ฯลฯ เหมือนกันเลยแต่บลีชเนี่ยมีมุขตลกเยอะดี ข้าชอบเป็นพิเศษก็ตรงเนี๊ยะ และมุขตลกเกี่ยวกับสาวทรงตู้มๆก็น่ารักดีซะด้วย อย่างเช่น ..ใครจะไปคาดคิดว่าพระเอก(อิจิโกะ) จะต้องเจอสาวแก้ผ้าต่อหน้าต่อตาแบบนั้น แล้วเธอก็แก้อย่างไม่อายซะด้วย(5555) ทำไงได้ ก็คุณโยรุอิจิ เธอใช้ร่างแมวดำมานานไปไหนมาไหน(แก้ผ้ามาตลอด)เลยลืมตัวไปหน่อยอีตอนจะคืนร่างเป็นคนเธอเลยไม่รู้สึกเดือดร้อน ต่างจากเจ้าอิจิโกะที่แหกปากซะลั่นห้อง
ว้าว..เรื่องแบบเนี๊ยะคงจะเป็นแรงบันดาลใจได้ไม่น้อยให้กับงานเขียนของข้าน้อย หุหุหุ
